W Niezawinionych śmierciach Wharton opisał przeżycia związane z tragiczną śmiercią swojej córki, zięcia i dwóch wnuczek. Jednym z nurtów jest tu walka z nieludzkim czasami amerykańskim prawem. Autor dzieli się z czytelnikami rozpaczą i gniewem, które narastały w nim, gdy bez powodzenia starał się dochodzić sprawiedliwości przed sądem. Z drugiej strony, i jest to ich największa zaleta, Niezawinione śmierci są opowieścią o trudnej sztuce afirmacji życia, które niesie z sobą radość miłości i ból rozstania, o pogodzeniu ze śmiercią oraz o duchowej przemianie i głębokim zrozumieniu naszych zmagań z codziennością. Wharton po raz kolejny dowodzi, że jest przede wszystkim wielkim znawcą i badaczem ludzkich uczuć.

„Pisanie tej książki – wyznaje pisarz – to była moja droga przez mękę, te przeżycia zmieniły mnie tak bardzo, że śmierć córki wydaje mi się teraz niemal usprawiedliwiona, i upewniły mnie, iż istnieje jakiś wcześniejszy wymiar egzystencjalny niż ten, który znamy”.